‘Ik zette met plakband een lijntje om mij heen om mijn eigen plekje te begrenzen. Later in het gesprek haalde ik het plakband weg want iedereen wist toch waar mijn plek was. Maar volgens de kinderen had ik nu mijn plekje als een propje in mijn hand.’ Marcel met kleuters op ontdekkingsreis over grenzen.
Het propje in mijn hand
Maandag 27 oktober 2014
Vandaag was ik voor het KEK-project (Cultuureducatie met Kwaliteit) Grenzeloos op OBS De Riemsloot in Appelscha om in twee groepen 1/2 een filosofisch gesprek over grenzen aan te gaan.
Iedereen had wel een eigen plekje thuis: ‘achter de TV’, ‘onder het bed’ of ‘in het schuurtje’. Op school hebben ze allemaal een eigen stoeltje. Ik zat op de grond en we spraken af dat dit mijn eigen plekje was. Ik zette met plakband een lijntje om mij heen om mijn eigen plekje te begrenzen. Later in het gesprek haalde ik het plakband weg want iedereen wist toch waar mijn plek was. Maar volgens de kinderen had ik nu mijn plekje als een propje in mijn hand.
Op grote vellen papier trokken ze nu een grens om zich heen. Daarbuiten tekenden ze de dingen die niet op hun eigen plekje mochten komen zoals auto’s, spoken en enge dieren.
Met de eigen juf gaan ze morgen hun binnenwereldje inkleuren. Donderdag kom ik weer en gaan ze de grens ruimtelijk vormgeven.
Grensverleggen
Donderdag 30 oktober.
Was plakband de grens van mijn plekje de vorige keer, nu hielden de kleuters van de Riemsloot de koe in de wei met ‘schrikkeldraad’.
Een tijger moest achter een hek en voor een olifant was een muur nodig. De goudvis kende zijn plek achter glas en muggen werden buiten gehouden met een net. Tussen de buren stond een schutting.
We gingen op reis naar het speellokaal. Met de houtjes uit de grote koffer werden hoge, lage, korte en lange grenzen opgetrokken waarbinnen ieder zijn plekje had. Een heuse landkaart ontstond. Aan het eind kon iedereen elkaar nog de hand schudden, werden de grenzen geslecht en ging alles weer “op een grote berg, op een grote berg, op een grote berg”.
Op de Facebook-pagina van de school reageren ouders:
Evert raakt er niet over uitgepraat. “Als Sinterklaas in Nederland is gaat hij dan tot het hek waar een ander land achter is?”
“De stoep is een grens, de lantaarns zijn een grens, het hek rond de school is een grens……”
Wouter heeft vandaag ‘iets’ gemaakt van blokken met meester Marcel. “hoe heet dat mama wat tussen onze klas en de andere klas zit?” “Eh… een drempel?” De Grens was het natuurlijk! !!!
Grenspapieren
Maandag 3 november
Schipper mag ik overvaren?
Als je de grens over wil moet je wel de juiste papieren hebben. Nou zo’n paspoort maken we mooi gekleurd. Je gezicht komt er in en hoe oud je bent, of je al een veterdiploma hebt, zonder zijwieltjes fietst en hoeveel tanden je mist. Je broertje mag er ook in. En natuurlijk een handtekening. En dan hinkelen naar de overkant.
Grenspaal
Woensdag 5 november
De kleuters van de groepen 1/2 op OBS De Riemsloot in Appelscha weten inmiddels Grenzeloos veel.
Ook leerden ze in dit erfgoedproject de gietijzeren grenspalen tussen de provincies Friesland en Drenthe kennen.
Twee ochtenden in de koude novembermist bouwden ze, steeds in groepjes van 6, aan hun eigen grenspaal. Met hamers en spijkers, zagen en schroefmachines verwerkten ze met overgave een berg latten en houtjes tot een heuse totem, hier en daar versierd met doppen en een enkele fles.
Het puntje op de i
Vrijdag 7 november
Natuurlijk moest de grenspaal van de jonge Riemsloters geverfd. Wit en zwart met een ‘rood accent’.
In de krant:
de Woudklank, 9 november 2014
De school gaat bij cultuureducatie uit van twee principes: Geef de kinderen wortels (erfgoed) en vleugels (ontdekkingsvrijheid) in hun leven mee.
Dit schooljaar ligt de focus op de provinciale grensmarkeringspalen tussen de grens van Appelscha/Friesland en de provincie Drenthe. In 1895 kwamen er in totaal 149 van deze palen te staan.
Alle activiteiten die dit schooljaar plaatsvinden hebben als thematitel: Grenzeloos en zoo. Gedurende het hele schooljaar laat de school zich niet tegenhouden bij de grens, maar gaat iedereen juist zijn of haar eigen grenzen zo ver mogelijk verleggen bij beeldende kunst, taal, drama, muziek, theater en dans.
Afgelopen weken was groep 1-2 als eerste aan de beurt. Onder leiding van beeldend kunstenaar Marcel Prins van AlleskAn uit Jubbega is gewerkt met het begrip grens.
In het speellokaal werd met allerlei materialen gevisualiseerd wat nu eigenlijk een grens is. Als eindresultaat van het lesproject is er op het schoolplein een prachtig kunstwerk ontstaan. Er bleken heel wat kunstenaars in de dop op De Riemsloot rond te lopen.
AlleskAn voor beeldend cultuuronderwijs 